دکتر رنزو پیانو (آرشیتکت)

Renzo Piano

 

Read more to go and do not forget to comment

برنده مدال طلای AIA در سال 2008

زندگی نامه

رنزو پیانو ، معمار مشهور ایتالیایی ، در چهاردهم سپتامبر سال 1937 در شهر جنوا به دنیا آمد ، شهری که خانه و دفتر کارش هنوز همان جا قرار دارد . پدرش صاحب یک شرکت ساختمانی و همین مسئله بسیار به او کمک کرد تا بسیاری از نظریه های خود را در عمل بیازماید.

پیانو در دانشگاه پلی تکنیک میلان در رشته معماری تحصیل کرد و پس از فارغ التحصیلی ، در همان جا به تدریس مشغول شد (1965-1968 ). درهمین سالها تجربیات خود را با سفرهایی به انگلیس و آمریکا تکمیل کرد در همان دوره با مهندس و طراح فرانسوی ، ژان پرووه ، آشنا شد و این دوستی ، تاثیر عمیقی بر زندگی حرفه ای او گذاشت .

از پروژه های نخستین او می توان به یک مجتمع آپارتمانی در گارونه در نزدیکی آلساندریا (1969) اشاره کرد که البته هنگام ساخت به وسیله ی خود مالک ، تغییرات بسیاری در آن راه یافت . پیانو سپس غرفه ی صنعت ایتالیا در نمایشگاه جهانی 1970 در اوساکا را با استفاده از پوشش های سبک پلاستیکی طراحی کرد . از طریق تدریس در دانشگاه میلان و اتحادیه های معماری در لندن ( AA ) ، با ریچارد راجرز ارتباط یافت . شماری از پروژه های مشترک پیانو وراجرز در مرحله ی طراحی باقی ماندند و به اجرا در نیامدند ، تا این که آنان درسال 1971 در مسابقه ی طراحی مرکز ملی فرهنگ و هنر ژرژ پمپیدو در پاریس برنده شدند . این پروژه در دنیای معماری همچون رویدادی کم نظیر سرو صدا کرد و هر دو طراح آن را در بالاترین رده های جهانی مطرح ساخت .

آنان در همان سال دفتر معماری مشترکی در پاریس افتتاح کردند که تا سال 1977 به کار خود ادامه داد . پیانو و راجرز پروژه ی ساختمان اداری B&B ایتالیا (1973) را نیز به عنوان پیش درآمد مرکز پمپیدو ، در نووِدراته در نزدیکی کومو به اجرا درآوردند . این پروژه به محفظه ای شباهت دارد که در میان سازه ی باز ساختمان معلق است و کانال های تاسیساتی آن با رنگ های براق ، به صورت نمایان در بیرون ساختمان باقی گذاشته شدند . پیانو در 1977 به همراهی مهندسی به نام پیتر رایس ، یک دفتر معماری در جنوا افتتاح کرد . پروژه های این دفتر جدید از جمله شامل آزمایشگاهی برای مرکز بازسازی شهری در اوترانتو در ایتالیا (1979)و موزه ای برای کلکسیون مِنیل در هوستون ( تگزاس ، 1982-1987) بود . پروژه های عمده ی بعدی در دهه های 1980 و 1990 عبارت بودند از : سالن ورزشی در راوِنا (1986-1987 ) ورزشگاه در باری (1987-1990 ) ، و ساختمان های سینکروتون در گرنوبل (1987)، بنیاد بِیِلِر در ریهِن (1991-1997 )، ترمینال فرودگاه کانسای در اوساکا (، 1988-1994 ) و مرکز علمی دانش و فناوری «نوکلانشهر» در آمستردام (1992-1997) ،که امروزه به مرکز علمی NEMO تبدیل شده است .این ساختمان که پوششی از مس دارد ، از دور همچون کشتی پهلو گرفته به نظر می رسد . تقریبا در همان زمان پیانو مرکز فرهنگی چوبی ژان ماری تژیباو را نیز در نومئا، پایتخت کالدونیای جدید ، ساخت و در آن سنتهای ساخت بومی منطقه را به خوبی بازتاب داد . آثار بعدی ، مانند پارک موسیقی در رم (1994-2002 ) و مرکز پاول کلی در برن (1999-2006)نشانگر آن هستند که پیانو در جست جوی شیوه ای قطعی برای طراحی ساختمان های بزرگ است .

پیانو در هفتاد و یک سالگی همچنان معماری پرکار به شمار می آید . او رئیس دفتر معماری «کارگاه ساختمانی » (Building Workshop ) است که بیش از 100 نفر در دفاتر آن در پاریس و جنوا مشغول به کار هستند . برخی از پروژه های اخیر او که هنوز در دست ساخت هستند ،عبارتند از : موزه ی هنر آمریکا (ویتنی) در نیویورک (2005 )، برج های 1و2 رنزو پیانو در سان فرانسیسکو (2006 )ساختمان های نیورک تایمز در منهتن نیویرک (، در 2008 )، پل پیاده رو نیکولز در شیکاگو (افتتاح در 2009)، توسعه ی «جناح مدرن » پژوهشکده ی هنر شیکاگو (،افتتاح در2009 )و...

پیانو در طول زندگی حرفه ای خود ، افتخارات معماری فراوانی را به دست آورده که از میان آنها می توان به بردن معتبرترین جوایز معماری جهان مانند پریتزکر (1998)و مدال طلای پژوهشکده ی معماری آمریکا (AIA)در سال میلادی جاری اشاره کرد . مجله ی تایم در شماره ی ویژه خود در سال 2006 او را در زمره ی 100 فرد تاثیر گذار جهان معرفی کرد . او که یک موزه ی هنر معاصر را با همکاری یونسکو در سارایوو ساخته بود ، در هجدهم مارس 2008 به عنوان شهروند افتخاری سارایوو در بوسنی و هرزگوین شناخته شد .

برگرفته از:مجله هنر و معماری-شماره نهم (دوره جدید)-تابستان ۱۳۸۷

پیانو از نگاه راجرز

رنزو پیانو استاد مسلم نور و سبکی است . او درکی شگفت آور از ساخت و مقیاس قطعات دارد . فکر نمی کنم کسی از این نظر به پای او برسد .او فرزند یک ساختمان ساز بود و با پدرش روابط نزدیکی داشت و از این که ساختمان ساز است احساس غرور می کرد. نکته ی غیر معمول درباره ی پیانو آن است که او از کوچک به بزرگ کار می کند . من تاکنون چنین معماری ندیده ام . رویکرد او برای طراحی ساختمان هرگز از ایده شروع نمی شود ، بلکه از زمین سر بر می آورد . او همچنین یکی از باوقارترین معمارانی است که من می شناسم . هم از نظر شخصیتی ، باوقار است و هم ساخته هایش بسیار با وقار و بسیار انسانی به نظر می رسند . آنها پیکره هایی انتزاعی و تجریدی نیستند . آنها بر گرفته از درکی عمیق از این مسئله هستند که ساختمان ها چگونه با هم همراه و هماهنگ می شوند و نور چگونه به درون آنها راه می یابد ؛ او سقف هایی می سازد که نور را به درون می کشند . پیانو از دستگاه عظیم و سنگینی مانند مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس ، که آن را با هم طراحی کردیم و همچون پلکانی پر از آدم است ،تا موزه ها و کتابخانه های بسیار زیبا طراحی کرده است ، یکی باوقارتر از دیگری .تنوع آثار پیانو هولناک است .من عاشق استادیوم فوتبال سان نیکولا در باری ، ایتالیا هستم که سازه ی پر عظمت آن در قالب گلبرگ های عظیم بتنی از زمین روییده است .

از سوی دیگر ، ساختمان بیِلِر در سویس می بینیم که از هر چه فکرش را بکنید سبکتر است . نمی خواهم بگویم کدام یک از ساختمان های او بیشتر مورد علاقه من هستند . او یکی از برترین معماران مدرن نسل خویش است . او دریانورد کهنه کاری هم هست . قایق هایش را خود طراحی می کند در اوایل دوستیمان ، حدود 40 سال ، او یک قایق بادبانی بتنی طراحی کرد که واقعا هم عالی از آب درآمد .

برگرفته از:مجله هنر و معماری-شماره نهم (دوره جدید)-تابستان ۱۳۸۷

مجموعه طرح های اجراء شده ی رنزو پیانو :

بازسازی و نوسازی فضای شهری

کارگاه محله ای در شهر اوترانتو- طراحی 1979 ساخت 1979

پروژه ی بازسازی جزیره ی بورانو، ونیز – طراحی 1980

طرح باز زنده سازی اسکله ی قدیمی جنوا- طراحی 1981

تغییر کاربری مجموعه شلومبرگر در منطقه ی مونروژ پاریس – طراحی 1981 ساخت 4- 1981

طرح بازسازی بندر قدیمی جنوا – طرح 1985 ، ساخت 92 – 1988

تغییر کاربری کارخانه ی لینگوتو در تورین – طراحی 1983 ، ساخت 95- 1988

 باز سازی و احیای با روی قدیمی و مرکز شهر رودس – طراحی 1986

بازسازی دروازه شهر و احیای مرکز تاریخی شهر والتا ، مالتا طراحی 1986

باز زنده سازی محله ی ساسی در ماترا – طراحی 1987

بازسازی پوتوسدامر پلاتز در برلین – طراحی 1992 ، ساخت 2000- 1996

طرح جامع منطقه ی ایل سگوبو لونی ، بلانکور، پاریس – طراحی 5- 1993

تغییر کاربری نیروگاه ساحلی به سایت جدیدی برای گالری تات ، لندن طراحی 1995

تالار نیکولا پاگانینی در پارما – طراحی 1997 ، ساخت 2001- 1998

فضاهای فرهنگی

پاویون صنعت ایتالیا در نمایشگاه اوساکا – طراحی 1969 ، ساخت 1970

مرکز ملی هنر و فرهنگ ژورژ پومپیدو ، پاریس طراحی 1971 ساخت 7-1971

موزه ی منیل در هوستون – طراحی 1982 ، ساخت 6- 1982

پاویون مسافرتی ای. بی. ام طراحی 1983 ، ساخت 1984

تالار اپرای پرومتو در ونیز و میلان – طراحی 1983 ، ساخت در ونیز 1983  ساخت در میلان 1984

مرکز ملی علوم و فنون نمو ، آمستردام – طراحی 1992 ، ساخت 7- 1994

نمایشگاه هنر روسیه 1830 تا 1970 ، مرکز نمایشگاه لینگوتو- طراحی 1989 ، ساخت 1989

پاویون سی تامبلی در هوستون – طراحی 1992 ، ساخت 5- 1993

مرکز فرهنگی ژان ماریا تیژبائو ، نیو کالدوینا- طراحی 1991 ، ساخت 8- 1993

مجموعه پارک موسیقی در رم – طراحی 1994 ، 2002- 1996

موزه بنیاد بیلر در ریهن ، باسله – طراحی 1991 ، ساخت 7- 1994

تئاتر و کازینوی پوتسدامر پلاتز برلین – طراحی 1996 ، ساخت 1996

فضاهای کار:

کارخانه سیار استخراج سولفور در پومزیا ، رم – طراحی 1966،ساخت 1966 

ساختمان اداری در نودرات کومو- طراحی 1971 ، ساخت 3- 1971

ساختمان اداری در مونتکیو ماجوره ویچنتسا – طراحی 1984 ، ساخت 5-1984

دفتر مرکزی جدید برای صنایع ساردودر کالیاری – طراحی 1985 ، ساخت

92- 1985

موسسه تحقیقاتی فلزات سبک در نوارا- طراحی 1985 ، ساخت 87-1985

مرکز مطالعاتی اشعه های سینکروترون در گرنوبل – طراحی 1987

کارخانه ی تامسون در سان کوانتین ، پاریس – طراحی 1988 ،ساخت 91-1988

دفتر کارگاه ساختمانی رنزو پیانو، پونتاناوه جنوا- طراحی 1989 ، ساخت 91- 1989

مرکز طراحی مرسدس بنز در سینرلیفینگن ، اشتوتکارت – طراحی 1993 ، ساخت 8- 1994

برج اداری دبیس ، برلین – طراحی 1992 ، ساخت 7- 1996

دفتر مرکزی بانک پوپالار دی لودی – طراحی 1991 ، ساخت 8- 1993

مجموعه او رورا ، سیدنی – طراحی 1996 ، ساخت 2000- 1997

دفتر مرکزی شرکت مخابراتی KPN ، روتردام – طراحی 1997 ، ساخت     2000-1997

برج اداری B₁ ، میدان پوتسدامر پلاتز، برلین – طراحی 1992 ، ساخت2000 – 1997

فضاهای همگانی

مجتمع نمایشگاه بین المللی لیون – طراحی 1986 ، ساخت 95- 1991

استادیوم سان نیکولا ، باری- طراحی 1987 ، ساخت 90- 1987

مرکز خرید بارسی 2 ، پاریس – طراحی 1987 ، ساخت 90 – 1987

کلیسای زیارتی پادره ، فودجا – طراحی 1991 ، شروع ساخت 1995 درحال ساخت

سینما تئاتر ایماکس ، برلین – طراحی 1991 ، ساخت 1996

مجموعه چند منظوره در سایتاما، توکیو – طراحی 1995

مجموعه مسکونی هرمس ، توکیو- طراحی 1998 ساخت 2001- 1999

دیگر طرح ها

خودرو آزمایشی فیات – طراحی 1978 ساخت 1980

ایستگاه مترو ، جنوا- طراحی 1983 ، ساخت 1983

کشتی کراون پرنس ، مانفالکون ، گوریزیا- طراحی 1987 ساخت 91- 1987

پایانه مسافر بری فرودگاه بین المللی کانسای ، اوساکا – طراحی 1989 ، ساخت 4- 1990

پل ارتباطی مجمع الجزایر او شیبدکا ، کوماماتو- طراحی 1989 ساخت 96- 1989

تونل باد کارخانه فراری ، مارنلو،مودنا- طراحی 1996 ، ساخت 8- 1996

گردآوری: وحید کمانه